Thursday of the First Week of Advent

Isa 26:1-6 / Mt 7:21.24-27

• வேகமாக வளர்வதை விட வேரோட்டத்துடன் வளர்வது நீடிக்கும்.
• அழகாய் வளர்வதை விட ஆரோக்கியமாய் வளர்வது நல்லது.

Today, people no longer seek modern and beautiful houses — they want strong houses. Natural disasters like typhoons remind us that without a firm foundation, even the most modern building can collapse. Many invest so much, but are cheated by weak structures.

In the first reading, Isaiah speaks of Jerusalem, the strong city. Its strength does not come from its fine marbles, strong stones, or gigantic walls, but from the Lord who protects it. Its foundation is trust in God.

In the Gospel, Jesus gives us the image of the wise and foolish builders. The wise man builds his house on rock; the foolish builds on sand. What is this rock? It is a solid foundation — faith, formation, discipline, and commitment.

House built on rock and sand

A child who receives proper (strict) guidance from parents and teachers grows roots — grows strong. But a life without discipline becomes unstable and easily shaken.

This is true for every vocation:

• Young men and women who follow Christ must be rooted in formation, family values, and missionary passion.
• Students preparing for their future need training, hard work, and perseverance.

I recently watched Cristiano Ronaldo score a spectacular bicycle kick — even at 40, he remains extraordinary. That strength is the fruit of constant discipline. Greatness doesn’t happen overnight; it is built through years of formation.

Jesus expects the same from His disciples. Formation comes before mission. In the Church — and especially in our Guanellian Congregation — formation is our first mission.

Let us build a Church for the future: founded on faith, strengthened by prayer, made beautiful by love for God and the poor.

May our lives be houses built on the rock of Christ — strong, steady, and unshakable in every storm. Amen.

International Day of Persons with Disability (December 3)

இன்று புனித பிரான்சிஸ் சவேரியார் - மறைப்பணியாளர், இந்தியாவின் பாதுகாவலரின்

பெருவிழாவை கொண்டாடுகின்றோம். இதே நாள் சர்வதேச மாற்றுத்திறனாளிகள் தினம் ஆண்டுதோறும் டிசம்பர் மூன்றாம் தேதி கொண்டாடப்படுகிறது.  நமது சபைக்கு மிகவும் நெருக்கமான இந்த மாற்றுத்திறனாளிகளை பற்றி ஒருசில சிந்தனைகள் உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்கிறேன்...

• சமூகத்தில் ஏன் இந்த மாற்றுத்திறனாளிகள்?
• கடவுள் எதற்காக இவ்வுலகில் ஊனமுற்றவர்களையும், மாற்றுத்திறனாளிகளையும் படைத்தார்? 
• எதற்காக இத்தனை குறைபாடுகள், ஏனிந்த ஊனங்கள்? 

விவிலியத்தின் தொடக்க நூலின் அனைத்து மக்களும் கடவுளின் சாயலில் படைக்கப்பட்ட உள்ளார்கள் என்று வாசிக்க காண்கிறோம் (தொ.நூ 1:27) 

அன்றைய காலத்தில் ‘ஊனம்’ என்பது கடவுளின் தண்டனை அல்லது சாபம் என்று மக்கள் நம்பினர். ஆனால் விவிலியம் “கடவுளின் செயல்கள் ஊனம் மூலம் வெளிப்படுத்தப்படலாம்” என்று கூறுகிறது. "கடவுளின் செயல்கள் அவரில் வெளிப்படும் பொருட்டு இது நடந்தது." - (யோ 9:3) ஊனம் என்பது ஒரு குறைபாடு அல்ல. கடவுள் அவர்களின் மூலமும் தனது மகிமையை வெளிப்படுத்துகிறார்.

19ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த புனிதர் லூயிஸ் குவனெல்லா “மாற்றுத்திறனாளிகள் கடவுளின் பரிசுகள்” என்று கூறினார். அவர்கள் விண்ணகத்திலிருந்து அனுப்பப்பட்ட கடவுளின் தேவதூதர்கள்.  மாற்றுத்திறனாளிகளை “செல்ல குழந்தைகள்” என்றழைத்தார். 

ஒரு அப்பாவுக்கு மூன்று குழந்தைகள் பிறந்தன. மூத்தவன் வளர்ந்து மருத்துவராகி சாதிக்கத் துவங்கி விட்டான். இளையவன் இன்ஜினியராகி இல்லத்தில் இனிதே நுழைந்து விட்டான். மூன்றாவது மகனோ, இரண்டு கால்களையும் இளம்பிள்ளை வாதத்தால் இழந்து, வாழ்க்கையை வருந்தி வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார். 

இந்த மூவரில் அப்பாவின் பாசத்துக்குரிய செல்ல மகன் யார்? சந்தேகமே இல்லாமல் ஊனத்தோடு பிறந்த மூன்றாவது மகனே தந்தையின் பார்வையில் செல்ல குழந்தையாய் தெரிகிறான். 

கடவுளைத் தந்தையாக பாவித்த அவருக்கு "செல்லக் குழந்தையாக" தெரிகிறார்கள், இந்த உலகின் கடை எல்லை வரை ஒதுக்கப்பட்ட மாற்றுத் திறனாளிகள். போலிகளைப் படைத்து வெறுத்து போன இறைவன் ஒரு மாற்றத்திற்காக உண்மை உயிரை, முழுமையற்ற உடலுக்குள் வைத்து படைத்தார். அவர்கள் தான் கடவுளின் பிரதிநிதிகள். இந்தப் புரிதலினாலே மிகவும் நெருக்கமாக தான் அன்பு செய்த, உடல் நலம் குன்றிய குழந்தைகளை தான் தோற்றுவித்த சபைகளின் முதன்மைப் பணியாக செய்தார்.

ஒருமுறை கோமோ நகர ஆயர் அவர்கள் அந்நகரத்தில் குவனெல்லா தோற்றுவித்த இல்லமான இறைபராமரிப்பு இல்லத்தின் கதவுகளைத் தட்டி தான் குவனெல்லாவைக் காண வந்திருப்பதாகக் கூறினார். அந்த இல்லத்து பணியாளர் ஒருவர், "தந்தை குவனெல்லா, தனது இல்லத்தில் செல்லக் குழந்தைகளோடு சீட்டு விளையான்டு கொண்டிருப்பதைக் கூறினார்". இதைக் கேட்டவுடன் சிறிது அப்சட்டான ஆயர், “மனநிலை பாதிக்கப்பட்டவர்களோடு அதிக நேரம் விளையாட வாய்ப்பில்லை. புனிதரை விரைவில் அழைத்து வாருங்கள்” என்றார். அந்த பணியாளரோ, "ஆம் ஆயர் அவர்களே! செல்லக் குழந்தைகளை உயர்ந்தவர்களாக மதிக்கும் வரை அவர்களுக்கு விளையாட்டுகள் புரியப் போவதில்லை” என்றார். பிறகு என்ன! ஆயர் நீண்ட நேரம் விளையாட்டு முடியும் வரை இருந்து குவனெல்லாவை சந்தித்து தான் சென்றார். செல்லக் குழந்தைகள் தான் அவரது நிறுவனத்தின் முதலாளிகள். அவர்களின் நிமிடத் துளிகளை மகிழ்ச்சியாக செலவிடுவதற்கு, தன்னுடைய மணித்துளிகளையும் செலவிட தயங்கவில்லை.

அன்பின் பணியாளர் சபையைத் துவங்கிய நேரங்களில் தனது சபையில் சேர விரும்பும் மாணவர்களையும், இளைஞர்களையும் அழைத்திட ஒவ்வொரு மறைமாவட்ட பங்குகளிலும் சென்று இறையழைத்தல் கூட்டம் ஏற்பாடு செய்தார். அவர் எப்போது வெளியே சென்றாலும் தன்னோடு ஐந்தாறு செல்ல குழந்தைகளையும் கூட்டிச் செல்வார்கள். ஒருமுறை கோமா நகரத்து பங்கு இளைஞர்களை சந்தித்தபோது குவனெல்லாவோடு வந்திருக்கிற செல்லக் குழந்தைகளை பார்த்து அவர்கள் கிண்டல் செய்தனர். அதற்கு தந்தை குவனெல்லா, “இந்த சிறப்பு குழந்தைகளிடம் உங்களிடமும், என்னிடமும் இல்லாத ஆற்றல் ஒன்று உள்ளது. ஏனெனில் அவர்கள் கடவுளின் சிறப்பு அருள் பெற்றவர்கள் (Innocence and angelic grace).  

செல்லக் குழந்தைகளை எந்த வித நிபந்தனையும் இன்றி ஏற்றுக் கொண்டு கிறிஸ்துவை பின்பற்ற விரும்புபவர்கள் அன்பின் பணியாளர் சபையில் சேரலாம். பட்டப்படிப்புகளும், நூலகங்களும் தர முடியாத அனுபவங்களை இவர்களின் அருகாமையில் அறிந்து கொள்ளலாம்.

இன்று நாம் வாழக்கூடிய உலகம் அறிவியலின் பயனை அனுபவிக்கும் உலகம். இங்கு அறிவு தான் அனைத்தையும் அளக்கும் அளவுகோல்! தோற்றம்தான் அனைத்தையும் தீர்மானிக்கும் கருவி! அழகை கண்டு கொள்வதும் அன்பு செய்வதும் மனிதருக்கு மிக எளிது. ஆனால் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு மறைந்து கிடக்கும் திறன்களையும் அறிந்த அன்பு செய்வது என்பது மிக அரிது.

இன்றைய தினத்தில் நமது இல்லங்களில், சமூகத்தில், குடும்பத்தில் இருக்கும் அனைத்து இருக்கும் அனைத்து மாற்று திறனாளிகளும் அன்பு, அரவணைப்பு மற்றும் கண்ணியம் பெற்று பல்லாண்டு வாழ வாழ்த்தி ஜெபிக்கும் குவனெல்லிய இல்லங்கள். 

Tuesday of the 1st Week of Advent

Is 11:1-10; Lk 10:21-24

Brothers and Sisters! Do you feel you are cut down by failures, relationship problems, financial crisis, depression, or anxiety?

When everything seems broken or lost, God still creates new beginnings. The coming of the Messiah, the Son of David, is the sign of hope for our lives.

Today’s first reading opens with the prophecy: “A shoot shall sprout from the stump of Jesse.” (Is 11:1)

Who is the father of King David? Jesse.

In the time of Isaiah, the people thought the Kingdom of Israel would be cut down, just like a dead stump. Exile, sin, and defeat made it seem as though the story of God’s people would end. But the prophet announces something astonishing: God can bring life from what looks like nothing.

• He can grow greatness from your brokenness.
• He can restore hope when the world sees only ruins.
• This is the power of our God — life through the Messiah.

The Spirit of the Lord rests upon Him: wisdom, understanding, counsel, and strength.

What once was dead will bear fruit again. Do not feel tired, wounded and ended. Life would begin at any time.

In the Gospel, Jesus rejoices in the Spirit and tells us that this revelation is not given to the proud, the powerful, or the worldly wise, but to the humble—to those with the heart of a child. God’s kingdom is accessed not through intellect or status, but through trust, simplicity, and openness.

As we prepare our hearts in this Advent season, let us welcome Christ with childlike faith. When we kneel before Him as children of the Kingdom, we discover that no stump in our life is truly dead—because where Jesus enters, new life begins.

ஆலயம் கடவுளின் வீடு! எளியோரின் கூடு !

ஞாயிறு, 9 நவம்பர் ’25

ஆலயம் கடவுளின் வீடு! எளியோரின் கூடு !  

இலாத்தரன் பேராலய நேர்ந்தளிப்பு விழா; எசே 47:1-2, 8-9, 12. 1 கொரி 3:9-11, 16-17. யோ 2:13-22

லாதெரன் பேராலய நேர்ந்தலிப்பு விழா! ஒரு ஆலயத்திற்கு இவ்வளவு பெரிய விழாவா! ஆம்! இது ஒரு பசிலிக்கா, பேராலயம்! திருத்தந்தையர்கள் அனைவரும் பாரம்பரியமாக வசித்து வந்த ஆலயம். 

இவை எல்லாவற்றையும் விட ஆலயம் என்பது கிறிஸ்துவின் மேல் எழுப்பப்பட்ட ஒரு சமூகம்! புதிய ஜோராபூர் ஆலயம்! ஒவ்வொரு ஆலயமும் அதைச் சார்ந்த கிறிஸ்தவர்களின் நம்பிக்கை பிரதிபலிக்கிறது. ஆலயமணி , தேர்த்திருவிழா, சப்பரம், எங்க ஊரு கோயிலில் மானப்பிரச்சனை, 

இப்படிப்பட்ட பாரம்பரியம் கொண்ட, சாலமோன் அரசர் கட்டிய அந்த எருசலேம் தேவாலயத்தில் இயேசுவின் செயல் அனைவரையும் ஆச்சரியப்படுத்தியது. அன்பே உருவான இயேசு, இரக்கமே உருவான இயேசு, கயிறுகளால் ஒரு சாட்டை பின்னி, கோவிலிலிருந்து துரத்தினார்;

ஒரு சாமானியனின் கோபம் "கோபம் மூக்குக்கு மேல வருகிறது" 

விவிலிய பின்னணி: எருசலேம் நகரத்தின் பாஷ்கா விழா, 19 வயது நிரம்பிய ஒவ்வொரு யூதனும் தங்களுடைய வாழ்வில் ஒரு முறையாவது கண்டிப்பாக எப்படி ஆவது எருசலேம் ஆலயத்திற்கு சென்றிருக்க வேண்டும். அப்படி செல்லும்போது இந்த காரியங்கல் செய்ய வேண்டும். 

1. அவர்கள் வரி கட்ட வேண்டும். கோவில் வரி கட்ட வேண்டும் இந்த கோவில் வரி மிக அதிகமான வரி காரணம். எருசலேமுக்கு அருகில் உள்ளவர்கள் அடிக்கடி செல்வார்கள், ஆனால் புரவினத்தார்கசல். என்றாவது ஒருவர்கள் அதிகமாக வரி கட்ட வேண்டும்.

2. காணிக்கை பலி செலுத்த வேண்டும். சந்தையில் ஆடு மாடுகள், புறாக்கள், பறவைகள் மற்றும் பலவிதமான மிருகங்கள் கடவுளுக்கு பலியிடுவதற்காக விலங்குகளை விற்க ஆரம்பித்தனர். ஏனெனில் பணக்காரர்கள் பெரிய விலங்குகளை வாங்குவார்கள். ஏழைகள் மாடப்புறாக்களை .

3. புரவினத்தாரின் நாணயங்கள் கோவிலில் நாணயங்களாக மாற்றப்பட்ட பின்னரே வரி கட்ட முடியும், ஆறில் ஒரு பகுதியை பெற்றுக் கொள்வர். ஏழைகள் அநியாய வட்டிக்கு நாணயம் செலுத்தினார்கள். இதன் காரணத்தினாலே  திருப்பதி வேளாங்கண்ணி இந்த திருத்தலங்களை விட அதிகமான பன்மடங்கு அதிகமான காணிக்கை எருசலேம்.

யேசுவின் கோபத்திற்கு இதுவே காரணம்!  இறைவனுக்கு முதலிடத்தை கொடுக்க மறந்த மக்கள்! கடவுளின் பெயரால் ஏழைகலுக்கு நடக்கும் சமூக அநீதி! கடவுளுக்கு பலியிட தொலைவிலிருந்து கோவிலுக்கு வருகின்றார். ஏழை மக்கள் துன்பப்படுகின்றார். Courtyard is the unique place for the gentiles, for the high-priests, Pharisees and other people have their own space in the Temple of Jerusalem. The unique place for the poor is being encroached for the business purpose.  அவர்கள் வழிபடும் இடங்களில் சந்தைகள் மட்டும் அனுமதிக்கப்பட்டன, எப்போதும் கூச்சல் இறைச்சல். 

இயேசுவின் உண்மையான கோபம் அவர் கடவுள் மீதும் ஏழைகள் மீதும் வைத்திருந்த எல்லையற்ற அன்பு வெளிப்படுத்தியது. 

1. ஆலயத்தில் கடவுளுக்கு முதலிடம்: "என்னுடைய இல்லத்தை கள்வர் குகையாக மாற்றaதீர்கல்". லூக் இiறவேண்டலின் வீடு! உடல் வழியாக, உல்லம் வழியாக வனக்கம் செய்ய வேண்டும். நறகருனை ஆராதனை.  ஆலயம் கடவுல் வசிக்கும் இடம், அவர் எஙகும் இருக்கிரார், ஆனால் கோவிலில் வசிக்கிறரர். 

நம்மை முன்னிறுத்துவதில் பயன் கிடையாது. மாராக, கடவுளுக்கே முன்னுரிமை! அதனாலே நற்கருநையே பேழை ஆலயத்தின் மையத்தில் வைத்திருக்கிறார்கள். காரணம் இயேசுவே-நற்கருநையே மையம், பல நேரங்களில் நாம் ஆலயங்களை நம் பல்வேறு சொந்த பணிக்கு உபயோகப்படுத்துகிரோம். எப்பொதும் இரைச்சல், ஆட்டம், பாட்டம்! Fashion show, திறமைகளை வெளிப்படுத்தும் மேடை அல்ல! மாறாக கடவுளுக்கு முதலிடம்! ஒருவர் கடவுளின் கோவிலை அழித்தால் கடவுள் அவரை அழித்துவிடுவார். ஏனெனில், கடவுளின் கோவில் தூயது; (1 கொரி 3:17)

2. அமைதி சுத்தம், ஜெபம்: உங்கள் உடல் நீங்கள் கடவுளிடமிருந்து பெற்றுக்கொண்ட தூய ஆவி தங்கும் ஆலயம். (கொரி 6:19) கடவுள் விரும்பியது காணிக்கவில்லை அல்ல மாறாக நொறுங்கொண்டு இதயத்தை. 

ஒவ்வொரு பங்கின் இலக்கு! மக்களை அவர்களுடைய ஆன்மாவை இறைவனிடத்தில் வந்து சேர்க்க வேண்டுமே! தவிர உள்ளத்தில் உணர உதவியாக இருக்க வேண்டும். பெயருக்காகவும், நம்முடைய விசுவாசமும், இறை பக்தியும் மற்றவர்களை கவர்ந்து அவர்களையும் இறைவனிடம் கொண்டு வந்து சேர்க்கும். 

Solemnity of Assumption - August 15

Dear brothers and sisters, dear young Seminarians,

Today we celebrate our Blessed Mother Mary, who was assumed into heaven, body and soul. This great feast reminds us that our bodies are not just containers or temporary shells. We are created as whole persons — body, mind, and spirit — and God cares about every part of us.

Some people today think only physical fitness matters. But a wise person said, “A truly good life is like a three-legged stool — it stands strong only when physical, mental, and spiritual fitness are in balance.”

So, dear young priests and religious in formation, how is your spiritual fitness? Your religious fitness?

Let me take an example from sports: We admire Cristiano Ronaldo. At nearly 40 years old, he is still running with the best. While many former stars slow down, Rooney and Maradona were fat and with bellies. But Ronaldo continues to shine. How come?

It is because of self-discipline and constant formation — his training, diet, lifestyle, and mental strength. He never stops preparing.

In the Church and in our Guanellian Congregation, formation is our primary mission. We invest time, resources, and love to shape hearts for God. Even our Ratio dedicates many pages to formation stages — because we care about your future, and about the people you will serve.

1. Priority of Formation

Jesus Himself formed His disciples for three years —

• Spiritual formation: He taught them to pray
• Human formation: He taught the Beatitudes — to be humble, compassionate
• Pastoral formation: He sent them out two by two to serve and proclaim

In Matthew 7, Jesus calls us to build our house on a rock — a strong foundation that survives storms. This is not only for priests or preachers — every Christian needs formation.

So, do not compromise yourself.

• ➡ Give yourself fully to formation
• ➡ Learn the ways of prayer
• ➡ Grow in knowledge of the Church and the Congregation
• ➡ Avoid mediocrity — choose creativity, discipline, and holiness

Mary teaches us the same interior strength. In the Magnificat she says: “My soul proclaims the greatness of the Lord.” (Lk 1:46) Mary doesn’t start with, “My mouth praises karaoke” or “My body dances zumba,” but with “My soul.” Praise begins from her soul, from the heart. Let God form your heart — so His Word can take root there. As our Ratio says: “By the Ways of the Heart.” We follow rules not out of force — but out of love and goodness.

Formation in the Guanellian family is life-long — not just initial training for priests, but also for collaborators, staff, and all our ministries.

2. Transmission of Charism & Mission

Grandparents pass on culture to children so that the family does not forget its identity. Without this transmission, we become rootless.

In the same way, we have received a precious charism from St. Louis Guanella —

• 💙 the family spirit
• 🙏 trust in Providence
• 🤝 care for the poor with a preventive and loving approach

This is not just history — this is our DNA. It is now our turn to preserve, live, and pass it on with joy and conviction.

3. Best Preparation for Mission

To serve the Guanellian mission in today’s world, we need:

• ✔ Pastoral professionalism
• ✔ Cultural awareness
• ✔ Skills suitable for our mission
• ✔ Formation that prepares us for practical charity

The world is waiting for men and women who are: spiritually strong, disciplined like athletes, compassionate like Mary and be rooted in charism and mission

On this feast of the Assumption, 

• Mary reminds us of our destination — heaven. 
• Formation reminds us of our journey — discipleship. 
• Charism reminds us of our identity — the Guanellian family.

Mary, assumed into heaven — pray for us!

St. Louis Guanella — pray for us!

Moses and Peter are fallible leaders, but invited to remain faithful in the Lord

We make most of our decisions under the influence of human thinking and emotions; most of the time, it is done unconsciously, rather than according to God’s plan. 

Both readings reveal a powerful truth: even those closest to God—Moses and Peter—can fail to obey His will when they rely on human understanding instead of divine trust.

1. Any Leadership is fallible and towards the path of conversion until death:

• Moses disobeyed by striking the rock instead of speaking to it as God commanded. God commanded him to speak to the rock; instead, Moses struck out of human emotions like anger and impatience. Moses did not follow God's precise instructions. 
• Peter, a future leader of the Church, to whom the keys are handed over, is not able to think according to the mind of God. He tried to prevent Jesus from fulfilling His mission of suffering and death. 

Both are called, chosen and appointed by God as leaders. But they failed to see the deeper wisdom of God's plan. It is possible for any popular leaders, for the leaders are always learners. We can understand in a sense that Peter was still a disciple, not sent on a mission, so he was impatient to speak according to the mind of human beings. But Moses, just towards the end of his life, promised the land; he was supposed to be a mature leader, but he failed. We are learning until death. God is the teacher who sends his servants on his own mission.

2. Human Thinking or acting out of emotions is common/natural for leaders

Moses and Peter are doing good and well-intended actions. They did not plan and commit the errors.

• Moses thought striking the rock (as he had done before) would be sufficient. Peter thought avoiding the cross was the right thing because he wanted to care the Lord.
• Human thinking or emotion is dangerous; Moses' action reveals pride rather than humility or compassion. He spoke as if he and Aaron were the ones performing the miracle, not God.

God's ways are not our ways. Human wisdom can never replace divine instruction. Even good-intentioned actions, if not aligned with God's will, can lead us astray. Necessities for our time of silence, recollection, 

3. God's Call for Humble Obedience

Leaders like Moses and Peter show us that failure is part of the journey, but so is growth. God’s interference is not a punishment, but a correction; it is not rejection—it is an invitation to deeper trust. Holiness requires obedience, even when we don't understand. Peter, after his rebuke, would go on to become the rock of the Church. Moses, though denied entry into the Promised Land, remained God's faithful servant to the end.

Personal Reflection:

Leaders are fallible, meaning they are capable of making mistakes. This is a natural part of being human, but the Lord is inviting them to a lifelong journey of discipleship that demands humility, obedience, and faith.

Everything Is a Gift – So Live as a Giver

14th Week in Ordinary Time – Thursday

Genesis 44:18 21. Matthew 10:7, 15

Everything Is a Gift – So Live as a Giver

• Life is not something we control or possess.
• Life is a gift.
• And gifts are meant to be shared.

Jesus sends out the apostles with authority to heal and to proclaim the Kingdom. But He reminds them first: “Freely you have received; freely give.”

The mission, the message, even the joy they carry—none of it is their own.

It is all grace. So the only fitting response is generosity.

In the First Reading, Joseph could have chosen revenge. He had been betrayed, abandoned, falsely accused. Yet when he stands before the very brothers who sold him, he sees not his pain, but God’s purpose:

“God sent me ahead of you to preserve life.”

• Joseph does not cling to the past.
• He does not say, I was sold.
• He says, I was sent.

One word changes everything. Faith transforms suffering into mission. Gifted people become giving people.

So, what do we see when we look at our own lives? If everything looks like a burden, we become victims.

• If everything looks like a gift, we become blessings.
• If time is a gift, we give it freely.
• If talents are a gift, we use them joyfully.
• If ministry is a gift, we serve humbly.

Let us pray to see with Joseph’s eyes and love with Christ’s heart— because everything we have is a gift, and the most beautiful way to keep a gift is to give it away with love.